Het nieuwe decennium

Doorgaans ben ik niet zo van de tradities, maar er is één traditie die ik niet kan of wil ontlopen: aan het einde van het jaar reflecteren op het afgelopen jaar en er melodramatisch over schrijven alsof ik de millennial versie van Carrie Bradshaw ben.

Kijkend naar afgelopen jaar wist ik niet of ik er iets over kon of wilde schrijven. 2020 zal de geschiedenisboeken ingaan als een memorabel jaar, en zeker niet op een positieve manier. Maar ondanks de narigheden die het jaar met zich meebracht, kan ik toch met een wat optimistische blik terugkijken op het jaar. Want ook al was het geen makkelijk jaar, ik heb veel mogen leren, doen en vertellen.

Het begin

Het jaar begon zonder vuiltje aan de lucht, zoals voor velen van ons, gok ik. Ergens op de wereld was er al sprake van een nieuw virus, maar dat zou slechts alleen tot verkoudheidsklachten leiden. Maar daar had ik nauwelijks oog voor. Ik mocht een grote nieuwjaarsreceptie bijwonen waar ik omringd werd door sibbelingen uit mijn gemeenschap, keek die avond heel even de liefde in de ogen aan en verloor ik het kort daarna weer. Ook bezocht ik New York City begin februari voor de verjaardag van mijn moeder, en kon ik mijn familie het monument van de Stonewall Riots laten zien.

Toen begonnen de internationale alarmbellen te rinkelen en was het virus niet meer zo onschuldig. De Wereldgezondheidsorganisatie kondigde een pandemie aan, en ergens in diezelfde dagen liet het kabinet Nederland weten dat we tijdelijk moesten thuiswerken. Niemand wist toen hoeveel langer dat tijdelijke zou duren. Vanaf dat moment viel iedereen, inclusief ikzelf, in een tijdloze periode van maanden waar we ons in een slecht functionerende achtbaan bevonden: het ene moment was een angstaanjagende vrije val, het andere moment hobbelden we rustig door.

Verandering

Hoe verschrikkelijk het jaar ook was op mondiaal niveau, het heeft ook een aantal dingen veranderd. Voor de wereld, maar ook voor mij persoonlijk. Zo ben ik sinds mei hoofdredacteur van een prachtig queer platform: Expreszo.nl, was ik op meerdere plekken, zoals FunX en NPO 3FM, uitgenodigd om te spreken voor en over mijn community en heb ik veel meer schrijfklussen gekregen. Want wat er ook gaande is, schrijven is het enige waar ik rustig van word en door kan aarden. Hoe cliché dat ook klinkt. Het jaar bracht me ook een van de grootste vreugdes in mijn leven: mijn lieve hondje Charlie. Ik ontdekte dat ik niet alles alleen kon, en dat dit ook niet hoeft.

Met oog op mensenrechten heeft 2020 ook aardig wat teweeggebracht. De dood van George Floyd was het begin van een kettingreactie en de Black Lives Matter-beweging nam de wereld langzaam over. Nieuwe gesprekken werden gestart over racisme en de noodzaak van antiracisme. Wederom werd het pijnlijk duidelijk hoe weinig men spreekt over racisme in Nederland en welke effecten het heeft op mensen. Kijk maar naar hoeveel leed de Toeslagenaffaire heeft veroorzaakt. Maar in mij wakkert het een grote vlam aan om dat onrecht te elimineren.

Het was ook het jaar dat ik besloot naar mijn eigen verhaal te kijken en hier een vorm aan te geven. Op een willekeurige vrijdagavond in augustus keek ik met een glas wijn naar een documentaire op Netflix. Een van de sprekers die aan het woord kwam in de documentaire is auteur. Toen haar titel als ‘auteur’ in beeld kwam, nam iets in mij over. Ik wilde ook mijn verhaal delen. Maar hoe kon ik mijn verhaal delen? Had ik daar wel de juiste woorden voor? Half beschonken zette ik iets op papier, en de dagen, weken en maanden erna bleef ik schrijven tot mijn hele verhaal een coherent geheel werd. Wellicht is 2021 het jaar dat ik mijn verhaal met de wereld mag delen.

Een geslepen zwaard

In 2019 schreef ik dat ik met een geslepen zwaard in mijn hand het nieuwe decennium inliep, klaar om te strijden voor een betere wereld. Het nieuwe decennium begon met een jaar waarin niet alleen ik maar wij allen moesten strijden. Iedereen heeft de gevolgen gevoeld in elke laag van de samenleving. Ik hoop dat 2021 een beter jaar zal zijn, en dat iedereen dit ook in elke laag van de samenleving voelt.

Ik hoop dat we elkaar weer mogen zien, dat we naast elkaar kunnen staan en dat we elkaar zullen knuffelen. Maar ik hoop ook dat 2021 het jaar is dat we niemand uit het oog verliezen, en dat we de geleerde lessen vasthouden.

Voor nu hoop ik dat de dagen en de jaarwisseling een fijne maar rustige zal zijn.

Fijne feestdagen en alvast een gelukkig nieuwjaar.